Sinds 30 juli eet ik plantaardig en leef ik zoveel mogelijk vegan. Wat dat voor mij betekent? Dat ik bij elk product dat ik aanschaf, nakijk of er dierlijke stoffen inzitten en of er dieren misbruikt zijn bij het tot stand komen van het product. Niet altijd even makkelijk. In veel producten zitten verborgen dierlijke ingrediënten waar je op het eerste gezicht niet aan zou denken. Maar ook het milieu speelt voor mij een grote rol; wat is de ecologische foodprint, hoe is het verpakt, waar komt het vandaan?

Wist jij bijvoorbeeld dat aan veel soorten paprikachips melkpoeder wordt toegevoegd? Gelukkig wordt het lezen van etiketten iets makkelijker gemaakt doordat allergenen dik gedrukt moeten worden, denk hierbij aan melk en ei. Zie je dat staan dan hoef je al niet verder te lezen: het product is niet veganistisch. Melk in paprikachips dus? Jazeker, bij de chips van de meeste merken is dat het geval. En aan één van mijn lievelingsfrisdranken, Rivella, wordt melkserum toegevoegd en zo zit er in veel soorten ijsthee honing. Dan maar een wijntje of biertje of misschien een vruchtensapje nemen? Ook hier is het opletten geblazen. Want ook bij de productie van sommige alcoholische dranken en vruchtensappen worden dierlijke stoffen gebruikt. Zo wordt er soms bijvoorbeeld albumine uit eiwit óf gelatine gebruikt bij het brouwen van bier en het maken van wijn dranken helder van kleur te maken. En als klap op de vuurpijl: ook sommige verse fruit- en groentesoorten worden van een laagje voorzien waarvan de afkomst dierlijk kan zijn zoals bijenwas of schellak. En dan heb ik het nog niet gehad over nieuwe tandpasta, scheerschuim en alles wat een man nodig heeft. Het leven van een beginnend veganist is zo simpel nog niet.

Gelukkig is uiteten gaan een heel ander verhaal. Nu aten wij al regelmatig vegetarisch. Maar dat er ook zoveel vegan restaurants bij ons in de omgeving zijn, heeft mij wel verbaasd. En het lijkt wel of er steeds meer bijkomen. Allemaal geweldig natuurlijk, maar waar ik nog gelukkiger van word, zijn restaurants die op hun kaart steeds meer vegan keuzes aanbieden. Vorige week heb ik een aantal restaurants gemaild om te vragen naar de veganopties. Immers, als er vraag naar is, zal het aanbod stijgen. Een restauranteigenaar wil nu eenmaal (meestal) geld verdienen.

Als veganist raak ik sneller in discussies verzeild met collega’s. De één vindt het onzin en biedt regelmatig iets niet vegans aan. De ander is oprecht geïnteresseerd, maar zegt het zelf niet te kunnen. Ik merk wel dat ik mijzelf moet verdedigen en dat een echte vleeseter lastig te overtuigen is. Maar alleen al het gesprek voeren, is een eerste stap in de goede richting. Soms zijn kleine stapjes nodig voor een betere wereld. Soms ook hele grote stappen, wil er daadwerkelijk iets veranderen.

Ga ik ooit weer terug naar een stukje vlees op mijn bord en niet meer opletten waar allemaal dierlijke producten in zitten? Nee, ik wil niet meer wegkijken van de vreselijke misstanden in de bio-industrie en wil niets meer te maken hebben met het systeem waarin dieren gezien en behandeld worden als gebruiksvoorwerp. Ook wil ik niet meer meedoen aan de weggooi consumptiemaatschappij. En ik wil mijn ecologische foodprint zo klein mogelijk maken. Maar dat valt niet mee als je zes kinderen hebt.

Heb je nog tips voor mij? Graag! Laat dan hieronder een reactie achter.

Categorieën:100 dagen challenge, Food, Vegan

Tags: challenge, Food, Vegan