Barbara Fouwels – sportinstructrice

By Sweat and be fit on 22 februari 2019 • ( 0 )

Barbara Fouwels werd geboren op 11 mei 1973 te Ubach over Worms, Landgraaf (Zuid-Limburg). Haar hele leven is zij al in de sportschool te vinden en zij heeft van haar hobby haar werk gemaakt. Ik mocht haar interviewen voor Sweat and be fit en wil haar verhaal graag met jullie delen.

Je bent je hele leven al zeer sportief bezig. Hoe is dat zo gekomen?
‘Mijn moeder deed vroeger aan gymnastiek, waardoor ik op vierjarige leeftijd lid werd van de plaatselijke gymnastiekclub. Op latere leeftijd nam ik bij deze club ook deel aan ritmisch gymnastiek, turnen (op wedstrijdniveau) en jazzballet. Op mijn veertiende gaf ik daar mijn eerste aerobics-les en toen wist ik dat ik na mijn middelbare school naar een sportopleiding wilde.’

Naast sport heb je nog een andere passie. Kun je daar wat meer over vertellen?
‘Naast sport in het algemeen was dans mijn grote passie. Ik danste bij een dans- en showgroep. Met deze groep zijn wij zeven keer Nederlands Kampioen en één keer derde tijdens het Europees Kampioenschap geworden. Ik besloot om naar het Centraal Instituut Opleiding Sportleiders (CIOS) te Sittard te gaan, waar onder andere dans een hoofdkeuze was. Tijdens mijn opleiding danste ik bij het demoteam van het CIOS en ik danste als achtergrond bij een Duitse zanger waarvoor ik ook de choreografie maakte. Ik verliet het CIOS met mijn diploma’s voor Dans, Fitness trainer A en B, zwemdocent, sportmassage en ondernemer in de Sport.’

Welke keuzes heb je na deze brede opleiding gemaakt?
‘Na het CIOS begon ik fulltime als fitnessinstructeur en zwemdocent in een sportschool in Maastricht. Omdat ik me verder wilde ontwikkelen op het gebied van sport, ben ik allerlei uitdagingen aangegaan bij verschillende sportscholen: van zwemdocent tot groepslescoördinator en manager. Ook cursussen zoals MX4, Funxtion en diverse groepslessen als RPM, Body Pump, Body Attack, Grit, CX et cetera greep ik met beide handen aan en ik heb daar diverse licenties en diploma’s in behaald.’

‘Een hele mooie ervaring zijn mijn jaren als personal trainer van André Rieu. Met André en zijn orkest reisde ik van land naar land en mocht ik de leden van zijn orkest trainen op sportgebied. Zo kwam ik op het idee om een ‘sportbus’ in te richten, die natuurlijk mee op reis ging. Momenteel werk ik fulltime in een sportschool, geef ik spinning en body-pump lessen bij diverse clubs en train ik een eigen groep “bij de trappen naast Snowworld”.’

‘Mijn doel is altijd geweest om ooit mee te doen aan een fitnesswedstrijd, maar bij elk gesprek met een trainer kwam ik er achter dat mijn doel niet zo gezond is als ik dacht. Om je vetpercentage zo drastisch te reduceren, pleeg je (in mijn ogen) roofbouw op je lichaam en dan zou ik in de laatste periode voor een wedstrijd mijn eigen vak niet meer kunnen uitoefenen. Men spreekt in de wereld van bodybuilding vaak over dierlijke eiwitten. Gelukkig is ook in deze wereld verandering m.b.t. het veganisme gaande. Echter heb ik tot op de dag van vandaag nog niemand gevonden die mij hierin goed kan begeleiden.’

Waarom en wanneer ben je vegan geworden?
‘Ik kan daar heel kort in zijn: ik eet mijn huisdier ook niet op, dus waarom andere dieren wel? Ook spelen milieu en gezondheid een grote rol, maar eerlijk is eerlijk, de keuze om geen dieren te eten werd vroeg gemaakt. Ik was volgens mij een jaar of tien toen ik met mijn ouders op vakantie was in Duitsland en daar op de boerderij een kalfje mocht voeren. Elke dag ging ik ernaar toe en gaf het een naam. Na mijn vakantie wilde ik foto’s ontvangen van dat kalfje en vroeg mijn ouders of ik een brief mocht schrijven naar de eigenaren van “Milchmund”. Mijn moeder vertelde mij dat het een mestkalf was. Op die leeftijd was het lastig om geen dieren te eten, want ik moest eten wat de pot schaft. Het heeft veel discussies aan tafel opgeleverd, al helemaal tijdens kerst waarbij je met vrienden en familie samen aan tafel zit (met Flappie in het zuur voor je neus). Biologisch vlees leek toen een goede oplossing. Het heeft een paar jaar geduurd voordat ik stopte met biologisch vlees eten. Dit omdat deze dieren dezelfde lijdensweg naar het slachthuis hebben en worden gefokt om gegeten te worden.’

‘Na mijn vakantie-ervaring met Milchmund was ik nog geen vegan. Ik was dol op kaas en dronk zeker twee glazen melk op een dag. Tot mijn zus ongeveer twintig jaar geleden trouwde met een boer met zeventig melkkoeien. Mijn zus was super enthousiast toen ze kalfjes op de boerderij kregen en nodigde mij uit om te komen kijken. Daar stonden ze: kalfjes van één dag oud, twee dagen, een tweeling, een stier. En dat was het eind voor mij om kaas te eten, zuivel te nuttigen. Ik heb de geboorte van een kalfje mee mogen maken, het is vreselijk! Helemaal als het een stier is, want dat beestje wordt enkele weken erna voor nog geen tien euro verkocht om geslacht te worden.’

Zijn er momenten die voor jou lastig zijn binnen een vegan lifestyle?
‘Drop, dat is één van mijn verslavingen geweest en heb ik een tijd lang moeten laten liggen, maar gelukkig bestaat er nu ook drop (en ijs en ander snoepgoed!!) zonder dierlijke producten. Toen ik tien was, was er geen internet, maar ik werd door o.a. Greenpeace bewust gemaakt hoe men met zeehonden en walvissen omging. Dus toen al geen bontkragen voor mij. En niet alleen dat; ik werd bewust van dierproeven voor onder andere cosmetica. Helaas weet ik nog te weinig over huishoudelijke artikelen zoals schoonmaakmiddelen die vegan zijn. De merken die bij mij bekend zijn, vind ik vrij prijzig of werken niet naar behoren. Ik ben hierin nog zoekende.’

‘Eerlijk is eerlijk, ik blijf vegan zijn moeilijk vinden. Ik heb het niet over mijn leefwijze qua voeding et cetera, maar mijn omgeving maakt het me niet makkelijk. Ik ben me er bewust van dat mijn vriendenkring hierdoor behoorlijk verkleind is. Ze vinden me lastig, ze moeten altijd voor mij iets anders maken en ga zo maar door, terwijl dit het laatste is wat moeilijk is. Ik woon dicht bij de Duitse grens en daar is een ruim aanbod aan vegan voeding en gelukkig zien we in de Nederlandse winkels ook verandering.’

Leef je geheel veganistisch?
‘Omdat ik sportinstructrice ben bij vier verschillende sportscholen, zou het niet eerlijk zijn om te zeggen dat ik helemaal vegan ben. Ik rijd auto, de materialen die gebruikt worden tijdens body-pump lessen en binnen de fitness zijn ook niet vegan. Zijn het concessies? Nee, ik denk dat dit een bewust grijs gebied in mijn hoofd is waar ik nog niet aan wil. Een simpel voorbeeld is voeding: ik at graag zalm, vis, zuurvlees, snickers et cetera. Dit laat ik allemaal, niet omdat ik het niet lust, nee, vanwege het dierenleed. Denk ik hier over na m.b.t. mijn werk, ben ik bang dat ik hierin ook dingen moet gaan laten, wat het beoefenen van mijn werk wellicht niet of nauwelijks mogelijk maakt.’

‘Hetzelfde geldt voor de kitten- /kattenopvang die ik particulier doe. Na het werk voor de dierenbescherming (ambulance, kantoor en kittenopvang), ben ik voor een stichting (moederloze) kittens op gaan vangen. Ik ben uit de stichting gestapt, maar zelf verder gegaan met het opvangen van poezen met kittens en (moederloze) kittens. Momenteel verblijven er nog tien katten thuis, waarvan er zes van mezelf zijn. Allemaal overblijvers vanuit de opvang. Zij eten het liefst tonijn, zalm en krab. Ze krijgen biologische voeding, ook de brokjes. Totaal niet vegan dus. Voel ik me hier goed bij? Nee, absoluut niet, maar ik fok de katten niet, ze worden door mij opgevoed, geënt, gechipt en geneutraliseerd, daarna herplaatst. En helaas, de entstoffen zijn ook niet vegan. Vegan diervoeding heb ik geprobeerd, maar ze lusten het niet. Het kattengrit daarentegen is wel vegan en biologisch afbreekbaar.’

‘Uit eten gaan doe ik nauwelijks of nooit. Het helpt vreemd genoeg als ik van te voren aangeef dat ik allergisch ben voor dierlijke producten, men lijkt er dan meer begrip voor te hebben en zijn de reacties van de mensen positiever dan wanneer het je eigen bewuste keuze is. Hiernaast kan ik me erg moeilijk afsluiten voor de mensen om me heen die vlees eten. Ik zie geen vlees op het bord, ik zie een dier. Van geboorte tot eind. Ellende in mijn ogen. Het doet me pijn, het doet me verdriet en vaak beginnen mensen gesprekken met mij over het niet eten van dieren. De vragen en reacties zijn en blijven altijd dezelfde: “Je hebt gelijk, maar …”, “Vroeger aten we ook vlees.”. Vegan vrienden heb ik maar weinig, in mijn familie zijn mijn vriend en ik de enigen die geen dierlijke producten eten.’

‘Geloof me, als mijn hele bestaan op deze aarde vegan kon zijn, deed ik het en dat is ook mijn doel. Eerst voor mezelf een zo goed mogelijk vegan bestaan hebben, zodat ik daarmee andere mensen kan laten zien dat het ook zonder dierenleed kan. Zo is mijn vriend van een vleeseter sinds de dag dat wij elkaar hebben ontmoet, ook vegan. Door mijn visie op het gebruik/misbruiken van dieren heb ik zijn ogen kunnen openen. Hij ziet het leed in mijn ogen en begrijpt het. Ook hij beseft dat we ook lekker kunnen eten zonder dierenleed.’

Wat is jouw droom?
‘Ik droom ervan om alles achter mij te laten, leven in en met de natuur en beesten, maar helaas durf ik deze stap nog niet te nemen. Eigenlijk wil ik een volledig vegan bestaan. Een vegan bestaan, rekening houden met milieu en natuur, maar waar is dat mogelijk op deze aarde? Dus tja, ik ben bij mezelf begonnen en hier is nog veel te halen, want wat is groene stroom? Hoe kan ik leven zonder milieu, mens en dier te schaden? En hoe kan ik mensen overtuigen dat een vegan bestaan gezonder is voor milieu, mens en dier zonder dat ik ingewikkelde of hoog oplopende emotionele discussies te weeg breng?’

Wat wil je de lezers van Sweat and be fit nog meegeven?
‘Ik wil graag verschil maken op deze aarde, mensen bewust maken, maar hierin ben ik nog steeds zoekende. Misschien na het lezen van dit interview ben ik een beetje dichter bij mijn doel gekomen en heb ik een aantal mensen wakker kunnen schudden, want sporten en sportinstructrice zijn kan zeer zeker ook als je geen dierlijke stoffen tot je neemt. In het begin is het even zoeken naar de juiste producten, in welke winkels kun je producten kopen en zijn ze betaalbaar, als je dat eenmaal door hebt, is het makkelijker dan je denkt. Trouwens, sinds ik vegan eet, eet ik zelfs gevarieerder. En misschien nog veel belangrijker: ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst verkouden ben geweest of een griepje heb gehad. Noem het geluk of zou het dan toch een veel gezondere leefstijl zijn?’