De Egmond Halve Marathon staat hoog op mijn lijstje van favoriete halve marathons. En op zondag 14 januari mocht ik hem voor de tweede keer lopen. Dus ondanks dat ik al enkele weken pijn in mijn voet heb, stap ik ’s morgens om 09:30 in de auto om richting Castricum te gaan. Vandaaruit is het nog 6 minuten met de trein naar Heiloo, waar de pendelbussen staan te wachten. Om kwart over 11 stap ik in de overvolle pendelbus en voel mij opgelucht dat ik in elk geval online een kaartje voor de pendelbus had gekocht. Wat een lange rij bij de kassa voor een buskaartje.
Om half twaalf stap ik uit in Egmond aan Zee. Mijn starttijd is om 12:54, dus nog alle tijd om op mijn gemak eerst een rondje langs het strand te lopen en even bij het start/finish gebied te kijken. Het is nog rustig. Als ik bij de sporthal terugkom is het een drukte van jewelste. Ik kan nog net een plekje vinden om mijzelf om te kleden en je tas inleveren is ook een opgave op zich. Het zou helpen als de organisatie de fietsenrekken buiten het terrein neerzetten en niet op het plein voor de sporthal. Misschien een tip voor volgend jaar.
Nog even snel gebruik maken van een Dixi, altijd een feest. Not! En daarna snel naar de start. Ik ben pas net in het vak of we kunnen al gaan lopen. Althans, het eerste stukje gaat niet zo snel, het is erg druk. 
Op het strand is er alle ruimte om je eigen weg te vinden. Het eerste stukje strand is nog wel te doen. Maar net voor de pauzeplek wordt het zand mul en loopt het niet zo lekker meer. Iedereen is duidelijk op zoek naar een verhard stukje strand. Maar dat is er niet. Sommige lopers zoeken net iets meer de kustlijn op dan ik en krijgen behoorlijk natte voeten. Aangezien we nog ruim 15 kilometer moeten, houd ik liever mijn schoenen droog.
Na iets meer dan 7 kilometer, bij Castricum aan Zee, gaat de route het strand af en loop ik het Noordhollands Duinreservaat in. Wat een verademing. Wel nog lekker onverhard. Wat mijn voet echt wel fijn vindt. 
Vanaf de Kennemerduin Camping Bakkum zijn het verharde padden, maar gelukkig is het veelal mogelijk om in de brede bermen te lopen. Via een flinke klim op de Bloedweg (bijzondere naam) loop ik Egmond aan Zee weer binnen. Nu nog een kleine klim richting de Vuurtoren en dan verschijnt de finish. Eindelijk, mijn voet is er wel echt klaar mee. Was het verstandig om te gaan lopen? Geen idee, maar het was wel lekker.
Vanaf de finish terug naar de tent kost nog zeker 10 minuten. Ik schrik een beetje van de lange rij bij de pendelbussen. Bijna iedereen wil echter naar Alkmaar. Dus ik heb geluk en na een kwartiertje wachten, kan ik met de bus naar Heiloo en anderhalf uur later ben weer thuis.
De marathon van Egmond ga ik zeker de komende jaren nog een keer lopen. Een mooi begin van het jaar. Het filmpje hieronder geeft een korte impressie van de route.
Categorieën:Events, Hardlopen, Recensie, Running, Trailrunning
Sweat and be fit 
Geef een reactie