Annelies Falk | Ultratrails en Triathlons

By Sweat and be fit on 12 april 2019 • ( 0 )

Annelies Falk beklom op haar vijfendertigste de Mont Blanc en werd gelijk verliefd op duursporten in de buitenlucht. Sinds haar veertigste is zij steeds langere afstanden gaan lopen. Na een paar ultratrails en drie halve triathlons is haar volgende doel een eerste 100k. Buiten een super sportieve, al vindt zij zelf van niet, heeft Annelies ook een veganistische leefstijl. Tijd om nader kennis met haar te maken.

Kun je jezelf in een paar zinnen introduceren aan de lezers van Sweat and be Fit?
‘Als Hollandse ben ik op mijn achttiende vertrokken naar het diepe zuiden, naar Maastricht. Ik was hier nog nooit geweest, maar was op slag verliefd bij mijn eerste bezoek. Ik heb hier economie gestudeerd en na wat omzwervingen ben ik in het HBO-onderwijs terecht gekomen, waar ik nu les geef in onderzoek. Echt een fantastische baan! Trouwen en een gezin waren nooit echt mijn ding. Maar mijn vrienden des te meer en ik heb een goede band met mijn familie. In mijn studententijd was ik volkomen a-sportief en dat bleef zo totdat ik een hond kreeg. Ik ben toen begonnen met lange wandelingen maken. Mijn hond is inmiddels overleden maar het wandelen heeft zich doorontwikkeld tot lange afstanden lopen en triathlons doen. Als ik echt niks bijzonders wil doen dan lees ik detectives, kijk ik politieseries (het liefst uit Scandinavië of Engeland, omdat het weer er altijd zo triest is) of ik ben aan het breien.’

Van a-sportief naar triathlons is een grote stap. Kun je daar wat meer over vertellen?
‘Ik was vroeger nooit zo sportief en ik kom ook niet uit een sportief gezin. Maar op mijn vijfendertigste kreeg ik de gelegenheid om mee te gaan met een groep collega’s om de Mont Blanc te beklimmen. Door de beklimming en de voorbereidingen realiseerde ik mij dat ik van buiten, bergen en duursporten houd. Ik ben daarna blijven klimmen in verschillende vormen.’

‘Rond mijn veertigste kreeg ik een burn-out en een sportblessure. Hardlopen lukte nog wel en ik besloot dat dan maar te gaan doen om toch het huis uit te komen en fit te blijven voor mijn klimavonturen. Mijn eerste 10k race was letterlijk bij mij om de hoek en hoewel ik eigenlijk niet goed wist wat ik aan het doen was, vond ik het wel geinig. Een vriendin van mij belde om te vragen of ik met haar de halve marathon wilde doen. Dat leek mij gekkenwerk, maar ik zei toch ja. En toen was ik verkocht. Want hoe langer de afstand, hoe leuker ik het vond. De halve marathon werd na een jaar een hele. En toen ik met vrienden op een terras in Zwitserland zat te filosoferen over ‘hoe-lang-het-nou-eigenlijk-zou-duren-om-de-Eiger-51k-te-rennen’, was het hek van de dam. Inmiddels heb ik twee ultra’s in de bergen gelopen en talloze kortere trails en wegraces. Het is een diepe liefde.’

‘Om blessures te vermijden, ben ik af en toe gaan zwemmen. Ik kon geen borstcrawl, maar vond het er wel gaaf uitzien, dus werd ik lid van de zwemclub. En toen de Ironman in Maastricht neerstreek, was de stap naar de triathlon snel gezet. Inmiddels heb ik drie halve triathlons erop zitten, de hele staat nog op mijn lijstje.’

‘Als je mij tien jaar geleden had gezegd dat ik dit zou gaan doen, had ik je voor gek verklaard. Ik ben nog steeds niet iemand met een groot sportief talent. Ik heb het trainen echt nodig en ben daar ook redelijk consequent in. Voor zover dat gaat met een baan en een sociaal leven natuurlijk. Maar de trainingen zijn ook mijn afschakelmoment en ik vind het ontzettend leuk om naar races toe te werken. Ik heb ook extreem geluk gehad met een goede coach die ook een goede vriend is gebleken. Maar bovenal ben ik altijd weer erg blij en dankbaar dat ik dit kan doen. En het is een fijne realisatie dat je altijd meer voor elkaar krijgt dan je denkt door elke dag een beetje te doen.’

Naast dat je veel sport, ben je ook bewust met voeding bezig en leef je veganistisch. Sinds wanneer ben je vegan en waarom?
‘Veranderingen gaan bij mij redelijk geleidelijk want ik ben geen impulsief persoon. Maar ik weet nog precies wanneer ik vegan werd: 11 december 2012. Dankzij internet en Facebook kreeg ik steeds betere informatie over veeteelt, ons milieu en de bijbehorende ethiek. En het was alsof het licht opeens aan ging: vanaf dat moment was ik vegan. Ik ben vanaf het begin ook consequent vegan geweest. Het duurde wel even voordat mijn omgeving het wist. Ik wilde vooral eerst zelf uitvogelen hoe het werkte en welke keuzes ik wel of niet moest of wilde maken voordat ik de opmerkingen van buitenaf wilde trotseren. En ik geloof nog steeds dat dit een fijne aanpak is. Je staat als vegan toch iets meer in de spotlights en mensen zijn erg kritisch op je keuzes en gedrag.’

‘Voor mij is het dierenleed wel een belangrijke factor geweest maar het milieu en mijn gezondheid zijn ook steeds zwaarder gaan wegen. Ik zie het als een win-win-win situatie en dat maakt het ook zo’n logische keuze en ook makkelijk vol te houden. Gaat het wel eens mis? Uiteraard. In restaurants kan er wat fout gaan, soms ben je niet voorbereid en ik kan niet op elke receptie gaan checken of de wijn wel of niet vegan is. En dat geldt ook voor je sportmaterialen. Daar probeer ik dan een weg in te vinden. Maar het gaat eigenlijk opvallend makkelijk.’

‘Toen ik serieus aan het sporten ging, ben ik mij wel meer gaan bezig houden met voeding. Ook omdat ik veel meer honger had en een reep chocolade het echt niet meer deed voor mij. Gelukkig is het tegenwoordig ontzettend makkelijk om vegan (sport-)kookboeken te vinden. En blogs natuurlijk. Dus ja, ik houd mij er wel bewust mee bezig. Of zoals mijn huisarts zei: “Je bent de meest geïnformeerde persoon in mijn praktijk”. Maar ik tel niks en zit ook niet op dieet. Wel slik ik goede multivitaminen met voldoende ijzer en extra omega. Spannender wordt het niet.’

Wat is jouw volgende sportieve uitdaging?
‘Vorig jaar heb ik de OCC gedaan, dat is het laatste stuk van de UTMB, maar wel een zelfstandige race van 56k en 3500 D+. Na afloop wist ik: het volgende doel wordt een 100k. Daar ben ik nu voor aan het trainen. Het zweet loopt er wel van in mijn oksels, omdat er een keer een moment gaat komen dat je tegen je eigen grenzen aan gaat lopen of je een slechte dag niet meer weggepoetst krijgt door de enorme uitdaging. Dat zou dit wel kunnen zijn. Maar tegelijkertijd heb ik er ook enorm zin in.’

‘En het leukste is dat een aantal van mijn vrienden mij als supportcrew gaan ondersteunen en hier al heel erg enthousiast mee bezig zijn. Ik denk dat het ook nog wel eens een hele gezellige race zou kunnen worden. Het sociale aspect wordt vaak genoemd in trailrunning en er is geen woord van gelogen.’

Wat ben ik vergeten te vragen of wil je zeker nog aan de lezers van Sweat and be Fit kwijt?
‘Als ik iets zou mogen delen met mensen zijn het twee dingen. Allereerst: je kunt echt meer dan je denkt. Elk doel wordt bereikt door elke dag een stukje te doen, niet meer en niet minder. En voor de meeste races is elke dag trainen niet eens nodig, maar red je het al met drie of vier trainingen per week. Maar ook als je doelen elders liggen: hak het in stukjes, bouw het rustig op, neem de tijd om dingen uit te zoeken en voor je het weet ben je er. Ik heb dit echt geleerd van het sporten en ik pas het nu zelfs toe in mijn werk als docent als studenten helemaal vastlopen. En dit punt geldt uiteraard ook voor vegan worden: het is een stuk makkelijker dan je denkt!’

‘Het tweede punt is misschien wat specifieker maar ik denk dat vrouwen in het algemeen meer sport mogen opeisen. Hoe langer de afstanden, hoe zeldzamer de vrouwen worden en ik vind dat soms erg jammer. Het doet mij zo goed om andere vrouwen actief te zien, zeker vrouwen boven de veertig, want die zijn helemaal sporadisch. Fysiek actief zijn en je ergens in vastbijten, heeft niet alleen een lichamelijk effect, maar een minstens zo sterk emotioneel en geestelijk effect. Ik gun dat eigenlijk iedereen!’