Al een paar keer eerder liep ik de Singelloop in Utrecht. Afgelopen zondag was het de derde keer dat ik meedeed aan deze loop. In een grijs verleden liep ik hem met mijn broer en in 2015 stond ik samen met Jasper aan de start. Dit keer ging ik samen met mijn zoon Sam. Inmiddels een trouwe bondgenoot bij loopevenementen. Rond kwart over twaalf stapten wij in de tram richting Utrecht en we stonden twintig minuten later op het Centraal Station van Utrecht. Hier vandaan was het nog ongeveer 25 minuten lopen naar het Wilhelminapark waar de kleedruimtes waren. Onderweg was het behoorlijk gaan regenen, iets wat het de rest van de dag zou volhouden. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken. De NS was net als in 2015 aanwezig met het Reis je Fit programma en zij deelden heel toepasselijk poncho’s uit. Niet echt milieubewust natuurlijk al dat plastic voor eenmalig gebruik uit te delen. Wij hebben ze niet gebruikt, want hardlopen met een poncho is geen optie, dus nat worden wij toch wel.
Nadat wij ons snel hadden omgekleed in een iets te krappe tent, lieten wij onze tas achter bij het tassenafgiftepunt en dribbelden wij een beetje rond om rond de klok van twee uur ons startvak in te gaan. Wij zouden in de derde wave starten. Na het startschot van de burgemeester van Utrecht gingen wij op weg. Het plan was tien kilometer in een rustig tempo. Rustig omdat enerzijds mijn trainer had meegegeven dat ik niet voluit moest lopen en anderzijds omdat Sam niet helemaal fit was en regelmatig aan het hoesten was.
De start was op de Maliebaan en daarna volgde de Maliesingel en de Weerdsingel met tussendoor een lusje door Wittevrouwen, de binnenstad, Vogelenbuurt en Tuinwijk om vervolgens via Pijlsweerd uit te komen bij de Catharijnesingel, waarna wij via de Tolsteegsingel bij de finish op de Julianalaan uitkwamen. Wij hadden een uur lang regen gehad, dus waren enigszins doorweekt, maar onze eindtijd van 57 minuten maakte dat weer goed. Onderweg had ik al door dat de route iets langer dan tien kilometer zou zijn. Volgens mijn Garmin 200 meter langer. Maar goed, 200 meter gratis loopplezier voelt bijna als een cadeautje.
Zoals in een eerder blog aangegeven heb ik tijdens deze loop de tweede Nutritape Patch gebruikt. En ik weet natuurlijk niet of het alleen daar aan lag of dat ik gewoon beter getraind aan het raken ben, maar ik liep met redelijk gemak ruim onder het uur en had ook de volgende dag geen spierpijn. Wat mij betreft een product om een kans te geven.
De Singelloop is een goed georganiseerde loop, maar heeft uiteraard ook een aantal verbeterpunten. Zo zijn de start en finish redelijk ver van het punt af waar je jezelf kunt omkleden en waar je de tassen achterlaat. De omkleedtent is eigenlijk net te klein, zeker als het koud en nat is. Onderweg was het allemaal prima geregeld en is er eigenlijk nergens een versmalling waar je in het gedrang kan komen. Ik denk dat ik de komende jaren nog vaker een rondje mee zal lopen.
2015 
2019
Sweat and be fit 
Geef een reactie