Al weer voor het derde achtereenvolgende jaar stap ik half november in de trein om Zevenheuvelennacht te lopen. Het is de vijfde keer dat deze loop georganiseerd wordt, dus ik heb alleen de eerste twee gemist. Mijn reisgezelschap en ik arriveren rond tien voor zes in Nijmegen. In de trein zelf hebben wij nog maar weinig lopers gezien. Maar op de expo is het al redelijk druk. Omdat het regent, schuilen veel lopers in de tenten van de exploitanten. Rustig even rondkijken is er dus niet bij. Wij besluiten dan ook om door te lopen naar de omkleedruimte in de parkeergarage van de Rabobank vlak bij de start. Omdat hier alleen lopers en geen publiek kan komen, is er nog plek genoeg om de overtollige kleding uit te doen en achter te laten. Onbewaakt, maar goed, lopers onder elkaar moet je toch wel kunnen vertrouwen.

Rond half zeven zijn wij in het startvak. Onze reismaatjes in vak oranje en ik samen met mijn zoon Sam in vak geel. Het is nog erg rustig en wij staan dan ook helemaal voorin. De regeldruppels zorgen er voor dat de laserstralen van de lichtshow extra mooi zijn. Om vijf voor zeven is er een kort interview met Abdi Nageeye (Nederlands kampioen op de marathon). Jammer dat er van het interview in het gele startvak niets te verstaan is. Ook het startschot wat om zeven uur wordt gegeven is nauwelijks te horen.

Het is bijna vijf over zeven als Sam en ik de startlijn passeren en onze loop kan beginnen. Na ongeveer een kilometer komt hier, door een versmalling in de weg, abrupt een eind aan. Na een paar minuten wandelen, kunnen we weer verder. Wat is het druk. Misschien kan de organisatie daar toch eens over nadenken. Misschien kleinere startgroepen met een vertraging laten starten?

Het parcours van de Zevenheuvelennacht kent enkele stijgingen (volgens mijn Tomtom horloge in het totaal 65 meter) maar het is zeker goed te doen. De start en de finish liggen op de Groesbeekseweg, ter hoogte van de Sumatrastraat. Vanaf de start gaat het parcours via de Groesbeekseweg naar de Sophiaweg, waar de meest serieuze beklimming begint. Al is het natuurlijk wel gewoon een Nederlands, vlak heuveltje. De route gaat via de Louiseweg verder omhoog naar de Kwakkenbergweg. Daar sla je linksaf en dan begint al gauw de afdaling terug naar de Postweg en de Gelderselaan. Dan vervolgens rechtsaf naar de Groesbeekseweg en dan is de finish al weer in zicht. En is het weer gedaan met de zeven kilometer lange, vrolijke stoet van renners met lampjes in allerlei vormen en maten.

Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat er vorig jaar meer muziek en meer vormen van verlichting waren. Ook de beloofde lichtkunstenaar heb ik schijnbaar gemist.

Volgend jaar is op 17 november de 6^de editie van de Zevenheuvelennacht. En op 18 november de 35^ste editie van de Zevenheuvelenloop.

Categorieën:Evenementen, Hardlopen, Recensie, Running